Wszystkie zasoby
Polityka NCN
Polityka NCN dotycząca otwartego dostępu do publikacji
Narodowe Centrum Nauki wprowadziło w dniu 31 maja 2020 roku w ramach swoich konkursów Politykę dotyczącą otwartego dostępu do publikacji, która jest spójna z planem S. Główne założenia polityki NCN:
- Dotyczy artykułów w recenzowanych czasopismach, recenzowanych materiałów konferencyjnych oraz danych badawczych. Polityka nie obejmuje monografii, rozdziałów monografii i recenzowanych utworów zebranych
- Obowiązuje we wszystkich konkursach krajowych organizowanych przez NCN
- Wymóg publikowania w formie otwartego dostępu jest integralną częścią zapisów umowy o realizację i finansowanie projektu badawczego i jest warunkiem koniecznym do uznania publikacji jako rezultatu realizacji projektu, w tym podstawy kwalifikowalności kosztów zakończonego projektu
- Każda praca wydana w otwartym dostępie (zarówno wersja VoR, jak i AAM) powinna posiadać trwały identyfikator. NCN sugeruje korzystanie z powszechnie uznanych identyfikatorów (rekomendowane jest DOI)
- Prace stanowiące rezultat projektów finansowanych przez NCN należy udostępnić w ramach jednej z trzech ścieżek zgodnych z Planem S:
- w czasopismach typu full open access (zarejestrowanych lub w trakcie rejestracji w DOAJ (tzw. ścieżka 1)
- w czasopismach subskrypcyyjnych pod warunkiem, że Version of Record (VoR) lub Author Accepted Manuscript (AAM) zostanie bezpośrednio przez wydawcę lub autora opublikowane w otwartym repozytorium w momencie ukazania się publikacji on-line (bez embarga czasowego) (tzw. ścieżka 2)
- w czasopismach objętych licencją otwartego dostępu w ramach tzw. umów transformacyjnych (tzw. ścieżka 3)
Przydatne linki:
Instrukcja - Polityka NCN dotycząca otwartego dostępu do publikacji [LINK]
Journal Checker Tool - narzędzie umożliwiające sprawdzenie zgodności czasopisma z polityką otwartego dostępu NCN [LINK]
Licencje Creative Commons [LINK]
Sprzęt dla osób ze szczególnymi potrzebami
| Lokalizacje | Zdjęcie sprzętu |
|---|---|
|
Komputer z programem |
 |
|
Klawiatury specjalistyczne |
 |
|
Monitor brajlowski (linijka) |
 |
|
Myszka typu BIGtrack |
 |
|
Powiększalnik VISIO |
 |
|
Drukarka brajlowska |
 |
|
Lupa tradycyjna z podświetleniem |
 |
|
Lupa elektroniczna |
 |
Drapieżne czasopisma / drapieżne konferencje
Drapieżne czasopisma / drapieżni wydawcy
Drapieżne czasopisma / drapieżni wydawcy (Predatory Journals / Predatory Publishers) to podmioty stosujące nieetyczny model biznesowy, w ramach którego pobierane są opłaty za publikacje artykułu bez gwarancji rzetelnych usług redakcyjnych.
Zjawisko to udokumentował i nagłośnił Jeffrey Beall, amerykański bibliotekarz z University of Colorado w Denver, który opublikował w 2012 r. na blogu Scholary Open Access listę potencjalnych drapieżnych wydawnictw otwartego dostępu. Lista była wykorzystywana do identyfikowania wydawnictw, które stosują nieetyczne praktyki. W styczniu 2017 roku Beall dezaktywował swojego bloga razem z Listą z powodu licznych pozwów i gróźb procesami sądowymi o zniesławienie, które wnosili wydawcy.
Czasopisma drapieżne charakteryzują się brakiem przejrzystości procedur (odnośnie podejmowania decyzji redakcyjnych, opłat, procesu recenzji, itp.), stosowaniem agresywnych metod pozyskiwania autorów oraz podawaniem fałszywych lub wprowadzających w błąd informacji. W praktyce publikują wszystko, co zostanie do nich przysłane, o ile autor uiści opłatę.
Drapieżne konferencje
Drapieżne konferencje (ang. predatory conferences, predatory meetings) - konferencja nieetyczna naukowo, bez rzetelnego procesu recenzyjnego nadsyłanych propozycji wystąpień. Ich celem, podobnie jak w przypadku drapieżnych czasopism, jest osiągnięcie jak największego zysku z opłat rejestracyjnych oraz opłat za pokonferencyjne publikacje w otwartym dostępie poprzez uzyskanie jak największej liczyby uczestników. Drapieżne konferencje nie są organizowane przez towarzystwa czy instytucje naukowe, ale przez jednostki czy przedsiębiorstwa, które specjalizują się w organizowaniu tego typu wydarzeń w niemal wszystkich dziedzinach nauki. Często organizacją drapieżnych konferencji zajmują się drapieżne wydawnictwa.
Przydatne linki
- Tabela z wykazem ponad 400 czasopism podejrzewanych o drapieżne praktyki wraz z powodami usunięcia ich z międzynarodowych baz
Autorką listy jest Jolanta Szczepaniak (Wydawnictwie Politechniki Łódzkiej). Porównano listę 31433 tytułów ministerialnego wykazu z listami drapieżnych czasopism (bazujących na tzw. Liście Bealla) oraz listami czasopism, które z uwagi na potencjalnie drapieżny charakter przestał indeksować Scopus oraz katalog DOAJ. Po usunięciu duplikatów i zweryfikowaniu czasopism po numerze ISSN okazało się, że ogólna liczba potencjalnie drapieżnych czasopism wyniosła 413 tytułów, czyli około 1,31% całego wykazu. Metodologia opisana w Forum Akademickim 4/2021 w ramach artykułu „Potencjalnie drapieżne w wykazie czasopism" - Przy weryfikacji czasopisma czy konferencji warto skorzystać z serwisu Think. Check, gdzie dostępne są listy kontrolne z pytaniami, które należy sobie zadać przed wysłaniem tekstu do czasopisma czy uiszczeniem opłaty konferencyjnej:
- Beall's List of Potential Predatory Journals and Publishers
